دوست خدا

قرآن مى‏فرماید: «و جَائتْ سَکرَةُ المَوتِ بِالحَقّ ذلِک ما کُنتَ مِنهُ تَحِید» همان گونه که انسانِ مست نه مى‏فهمد که خودش چه مى‏گوید و نه مى‏فهمد که مردم درباره او چه مى‏گویند، در آن لحظه هم حضور مرگ و دلهره‏ها از یک سو و جدایى از زن و فرزند و مال و مقام از سوى دیگر، براى او هوشى نگذارده و چنان او را گیج و مبهوت کرده که قرآن و حدیث از آن حالت به لفظ «سَکرَة» و مستى یاد کرده است. این تعبیر درباره قیامت هم آمده که مى‏فرماید:«... وتَرَى النّاسَ سُکارى‏ و ما هم بِسُکارى‏ ولکنّ عَذابَ اللّهِ شَدیدٌ»